معنی گوش ماهی در فرهنگ فارسی عمید

صدف، غلاف صدف، گوش دریا

معنی گوش ماهی در لغت نامه دهخدا

صدف را می گویند و آن غلاف مروارید است، (برهان)، نوعی است از صدف که به گوش ماهی ماند، (رشیدی)، گوش دریا، (آنندراج)، حَرج، (مهذب الاسماء)، ذَبل، (منتهی الارب)، صدف، (بحر الجواهر)، مِنقاف، نوعی گوش ماهی، (از المنجد)، وَدع، وَدَع، (بحرالجواهر) :، مرا یک گوش ماهی بس کند جای، دهان مار چون سازم نشیمن،، خاقانی،، من و گوشۀ کهتر از گوش ماهی، که گیتی چو دریا مشوش فتاده است،، خاقانی،، چنان تنگی در او از جوش ماهی، که نبود جای دُر در گوش ماهی،، سلیم (از آنندراج)،، شد از موج آن بیکران بحر قیر، پر از گوش ماهی هزارآبگیر،، ملاعبداﷲ هاتفی (از آنندراج)،،، پیاله که از صدف سازند، (برهان)، پیالۀ صدفی، (رشیدی)، پیالۀ شراب ازصدف، (از مجموعۀ مترادفات ص 83) :، یک گوش ماهی از همه کس بیش ده مرا، تا بحر سینه جیفۀ سودا برافکند،، خاقانی،، یک گوش ماهیی بده از می که حاضرند، دریاکشان ره زده عطشان صبحگاه،، خاقانی،، باده به گوش ماهیی بیش مده که در جهان، هیچ نهنگ بحرکش نیست سزای صبحدم،، خاقانی

معنی گوش ماهی در فرهنگ لغت هوشیار

غلاف صدف را گویند

معنی گوش ماهی - جستجوی لغت در جدول جو

Q: معنی گوش ماهی در فرهنگ لغت هوشیار

غلاف صدف را گویند

گوش ماهی

فرهنگ فارسی عمید

گوش ماهی

لغت نامه دهخدا

گوش ماهی

فرهنگ لغت هوشیار

گوش ماهی

فرهنگ فارسی معین

گوش ماهی

فرهنگ واژه فارسی سره

خوک ماهی

دلفین، نوعی ماهی بزرگ پستاندار به طول سه متر و تیره رنگ سری شبیه خوک و دهانی دارای دندان که در اقیانوس هند و مناطق حاره زندگی می کند آن را برای روغنش صید می کنند، خوک دریایی

فرهنگ فارسی عمید

گوش مالی

مالیدن گوش کسی، کنایه از تنبیه و ادب کردن، گوش تابی، برای مثال چون جفا آری فرستد گوش مال / تا ز نقصان وا روی سوی کمال (مولوی - ۳۴۹)

فرهنگ فارسی عمید

گاو ماهی

گاو زمین، در باور قدما، گاوی که بر پشت یک ماهی قرار گرفته و زمین بر روی شاخ او است، برای مثال ز زخم سمش گاوماهی ستوه / به جستن چو برق و به هیکل چو کوه (فردوسی - لغت نامه - گاوماهی)

فرهنگ فارسی عمید

گوش تابی

گوش مالی، مالیدن گوش کسی، تنبیه و ادب کردن، گوش تابی

فرهنگ فارسی عمید

حوض ماهی

(حَ ضِ)

حوض آب و آن برج حوت است. (برهان) :
عریان بحوض ماهی سوی بره روان شد
همچون بره برآمد پوشیده صوف اصفر.
خاقانی

لغت نامه دهخدا

گوش تابی

عمل گوش تاب، گوش پیچی، گوش کسی را برای مجازات یا تأدیب پیچاندن، (فرهنگ نظام)، گوشمالی و سیاست، (ناظم الاطباء)، بر قیاس گوش تاب و با لفظ دادن و خوردن و کشیدن مستعمل، (آنندراج) :
سررشته گشته پنبۀ غفلت به کار من
از بس که گوش تابی استاد خورده ام،
ملا مفید بلخی (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

گوش مشهد

دهی است از دهستان چولائی خانه بخش حومه وارداک شهرستان مشهد واقع در 62 هزارگزی شمال مشهد و45 هزارگزی باختر راه مشهد به کلات، دره و معتدل و سکنۀ آن 908 تن و آب آن از قنات است، محصول آن غلات وشغل اهالی زراعت و مالداری و قالیچه و گلیم بافی و راه آن مالرو است، (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9)

لغت نامه دهخدا

گوش یازی

نیوشه، (لغت فرس ص 443 ذیل نیوشه)، استراق سمع، استماع، (یادداشت مؤلف)،
- گوش یازی کردن، تیز کردن گوش برای شنیدن، (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

خوک ماهی

خنزیرالبحر، دخس، (منتهی الارب)، سوس بزبان هندی، (از منتهی الارب)، نوعی جانور دریایی است

لغت نامه دهخدا

خوش راهی

(خوَشْ / خُشْ)

خوش رفتاری در اسب و چارپا. راهواری. غیرحرونی. غیرسرکشی با تندروی

لغت نامه دهخدا

حوض ماهی

(حَ)

دهی از دهستان سمیرم پائین بخش حومه شهرستان شهرضا. متصل براه حوض ماهی به مبارکه. کوهستانی و معتدل. سکنۀ آن 439 تن. آب آن از چشمه. محصول آن غلات و حبوبات. شغل اهالی زراعت و گله داری و راه آن فرعی است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 10)

لغت نامه دهخدا

گاوو ماهی

(وُ)

مقصود گاوی است که گویند زمین را بشاخها داشته و پای آن بر پشت ماهی است.
- تا گاو و ماهی، تا دورترین جای از زیرزمین. رجوع به گاو ماهی شود

لغت نامه دهخدا

ماش ماهی

گونه ای ماهی استخوانی از تیره سیپرینیده ها که بدنی کشیده و بالۀ شنای پشتی کوتاه و نوک تیز دارد، گونه هائی از این ماهی در دریای خزر نیز فراوانند، (فرهنگ فارسی معین، ذیل ماهی)

لغت نامه دهخدا

گوشمالی

سیاست، تنبیه، مجازات:
از حلقۀ او به گوشمالی
گوش ادبم مباد خالی،
نظامی،
رجوع به گوشمال شود،
- گوشمالی دادن، گوشمال دادن،
رجوع به گوشمال دادن شود،
، در اصطلاح موسیقی کوک کردن و به ارتعاش درآوردن سیم یا زه ذوات الاوتار یا سازهای زهی:
مالشی بایست ما را زان که بربط را همی
گوشمالی شرط باشد تا درآید در نوا،
سنایی

لغت نامه دهخدا

ماش ماهی

نام جزیره ای است به دریا و کلمه فارسی است و عرب آن را تعریب کرده سماهیج گویند و آن جزیره ای میان عمان و بحرین باشد میان دریا، (از معجم البلدان، یادداشت به خط مرحوم دهخدا)، اصمعی گوید: سماهیج جزیره ایست در دریا که به فارسی ’ماش ماهی’ گفته می شود و عرب آن را معرب کرده است، (از المعرب جوالیقی ص 202)، رجوع به سماهیج شود

لغت نامه دهخدا